Wrocławskie ulice i parki zdobi wiele niesamowitych rzeźb, a każda z nich niesie ze sobą jakąś historię i jest warta obejrzenia. Niestety wykonanie tego zadania, choć możliwe, jest dość trudne. Zwłaszcza, jeśli jesteście we Wrocławiu tylko kilka dni. Dlatego wybraliśmy dla Was 7 rzeźb oraz instalacji, które trzeba zobaczyć. A jakie rzeźby Wy byście umieścili na swojej liście?
Oczekiwanie w parku Słowackiego
Rzeźba została odsłonięta w 1980 roku, a jej autorem jest Ryszard Zamorski. Instalację zaprojektowano na zlecenie Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia. Mimo wykonania z twardej ceramiki, fotele będące jej częścią, sprawiają wrażenie miękkich. Wydaje się, że jeśli na nich usiądziemy, to zapadniemy się w ich aksamitnym materiale.
Nawa rzeźba na Wyspie Daliowej
Plenerowa rzeźba zaprojektowana przez Oskara Zięty powstała, by upamiętnić obchody Europejskiej Stolicy Kultury – Wrocław 2016. Nawa symbolizuje nieustającą przemianę miasta i jest odzwierciedleniem hasła przewodniego Metamorfoza kultury. Instalacja początkowo budziła wiele kontrowersji, a mieszkańcy nie byli zgodni w ocenie jej walorów artystycznych. Jednak wydaje się, że wrocławianie już się z nią oswoili. Być może pomogło wyróżnienie rzeźby nagrodą German Design Award.
Powodzianka – podziękowanie za wysiłek i zaangażowanie
W pierwszą rocznicę powodzi tysiąclecia odsłonięto pomnik Stanisława Wysockiego – Powodzianka. Pomnik upamiętnia wysiłek setek wolontariuszy, którzy w tym trudnym momencie, poświęcili swój czas i siły, aby zabezpieczyć dziedzictwo kulturowe miasta m.in. zbiory biblioteczne Uniwersytetu Wrocławskiego. Instalacja ukazuje kobietę niosącą na ramieniu książki. Na uwagę zasługuje ciekawy kształt jej ciała. Pomnik ustawiono na Kępie Mieszczańskiej w miejscu rozwidlenia Odry.
Wyświetl ten post na Instagramie
Krzesło
Tadeusz Kantor zaprojektował Krzesło już w 1970 roku, ale na ustawienie instalacji musieliśmy czekać aż do 2011. Sam autor tak skomentował swoje dzieło:
Krzesło powinno robić wrażenie czegoś nieoczekiwanego. Dlatego nie może stać na środku placu, reprezentacyjnie, bo natychmiast stałoby się pomnikiem, ustawionym specjalnie, wystawionym na widok publiczny, jak dziwoląg. Nie może być wyizolowane, musi być w samym środku życia ruchu.
Samotność
Samotność Barbary Kozłowskiej jest interpretacją wiersza pod tym samym tytułem autorstwa Stanisława Dróżdża. Dróżdż tworzył poezję strukturalną, w której przesłanie oddawano za pomocą zawężonych środków wyrazu. Dzieło Kozłowskiej składa się z 45 betonowych bloków w kształcie cyfry “1” i zdaje się doskonale oddawać ideę samotności w tłumie.
Profil Czasu Dalego
Salvador Dali to artysta słynący z dzieł o niebanalnej strukturze i formie. Swoje rozważania nad życiem i przemijaniem zapoczątkował popularnym obrazem Cieknące zegary. Profil Czasu jest ich kontynuacją oraz inspiracją do podjęcia własnych przemyśleń. Ta niezwykle plastyczna rzeźba doskonale oddaje upływający czas i bezpowrotność tego, co minione. Ciekawe, czy Czas też z czasem przemija?
Kryształowa Planeta – jedności w różnorodności
Stojąca przy wejściu do Dzielnicy Czterech Wyznań Kryształowa Planeta autorstwa Ewy Rossano symbolizuje pojednanie ponad wszelkimi podziałami. Miejsce jej ustawienia nie jest przypadkowe. Dzielnica od lat przypomina nam, że wzajemny szacunek i wspólne egzystowanie jest możliwe, mimo różnic poglądowych. Cieszymy się, że w 2012 Dzielnica zyskała taką piękną ambasadorkę.
Wyświetl ten post na Instagramie
