Każdy wrocławianin, który interesuje się naszą lokalną historią, powinien znać sylwetkę Richarda Plüddemmanna – postaci niezwykle zasłużonej dla Wrocławia. Człowieka, którego śmiało można zaliczyć do grona najzacniejszych architektów-wizjonerów miasta. Zostawił po sobie przepiękną spuściznę w postaci perełek architektury, użytkowanych i podziwianych przez nas po dziś dzień.
Richard Plüddemmanna urodził się 30.09.1846 roku w Gąskach na Pomorzu. W 1866 roku zdał maturę i odbył służbę wojskową, w trakcie której walczył w wojnie prusko-austriackiej, a następnie, już podczas studiów, w wojnie prusko-francuskiej. Po jej zakończeniu dokończył studia, zostając absolwentem Akademii Budowlanej Miasta Berlina. W 1876 roku wygrał prestiżową nagrodę im. Schinkla. Dwa lata później objął urząd mistrza budowlanego w Ministerstwie Robót Publicznych w Berlinie. Swoją karierę kontynuował w rządowych urzędach budownictwa we Flensburgu, Poczdamie oraz Wrocławiu.
Skupmy się właśnie na tym ostatnim. W lipcu 1885 roku Richard Plüddemmann został wybrany przez radę miejską Wrocławia na stanowisko miejskiego radcy budowlanego ds. architektury/budownictwa naziemnego, które objął na dwanaście lat, a po upływie tej kadencji wybrano go ponownie. Zrezygnował z ubiegania się o trzecią ze względów zdrowotnych. W 1909 roku, po przejściu na emeryturę, został uhonorowany pruskim Orderem Korony III klasy oraz tytułem nestora miasta Wrocławia.
Richard Plüddemmann był głównym architektem lub współprojektantem wielu wrocławskich budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej.
Zaprojektował przeszło trzydzieści szkół, dwie hale targowe, kilka mostów, łaźni, sierocińców, rogatek celnych, straży pożarnych oraz budynki portu odrzańskiego. Jego znakiem rozpoznawczym były wysoce estetyczne, neogotyckie elementy architektury: rozbudowane i urozmaicone zwieńczenia budowli z dużą ilością szczytów, lukarn, wież z ostrosłupowymi hełmami, oprócz tego również wysokie dachy czy barwne dekoracje z glazurowej ceramiki. Rzuty projektowanych przez Plüddemanna budynków szkolnych czy gmachów urzędów były zasadniczo racjonalne i odpowiadające ówczesnym wymaganiom funkcjonalno-programowym. Architekt usilnie walczył z monotonią zabudowy miejskiej. Nadawał projektowanym budynkom historyczno-romantyczny kostium, od około 1900 roku również z elementami secesji. Pod względem technicznym nie unikał rozwiązań postępowych, np. stosowania żelbetu jak w przypadku Hali Targowej przy ul. Piaskowej.
Do jego najbardziej znanych projektów należą:
- obecny gmach główny Biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego przy ul. Szajnochy 7/9
- szpital Wszystkich Świętych (do 2007 roku Szpital Wojewódzki im. Marciniaka na pl. Jana Pawła II)
- szpital MSWiA na pl. Powstańców Wielkopolskich
- obecny Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej na ul. Prusa
- budynki szpitalne przy ul. Rydygiera, czy też projektowane wespół z Karlem Klimmem budynki Portu Miejskiego
- Mostu Zwierzynieckiego lub obecnego IX Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Piotra Skargi.
Ze wszystkich jego projektów najsławniejszym jest zdecydowanie Most Grunwaldzki, wybudowany w latach 1908-1910. Niestety, Plüddemannowi nie było dane dożyć zakończenia prac budowlanych. Zmarł we Wrocławiu 1 lutego 1910 roku.
Twórczości Plüddemanna poświęcona jest książka autorstwa Agnieszki Gryglewskiej pt. Architektura Wrocławia XIX-XX wieku w twórczości Richarda Plüddemanna.
Co ciekawe, autograf architekta z 1890 roku widnieje do dziś na jednym ze szczytów zaprojektowanego przez niego gmachu Banku PKO przy ul. Gepperta.
