Nie od dziś wiadomo, że Wrocław jest jednym z bardziej przyjaznych studentom miastem w Polsce. Wrocławscy studenci stanowią około 92% wszystkich studentów w województwie Dolnym Śląsku, a jest ich łącznie blisko 107,9 tys. (według badań z 2021 r.). Nasze miasto oferuje wiele możliwości i ścieżek rozwoju młodym ludziom, którzy dopiero wchodzą w dorosłe życie. Znaczna część życia studenckiego rozgrywa się w akademikach, które łączą studentów z różnych uczelni, środowisk, a także krajów.
Rok akademicki już za pasem, dlatego dzisiaj zapraszamy was do zapoznania się z krótką historią jednej z wizytówek wrocławskich studentów – domów akademickich Kredka i Ołówek.
Studenckie wieżowce
Kredka i Ołówek znajdują się w jednej z najważniejszych przestrzeni we Wrocławiu przy pl. Grunwaldzkim 30 i ul. Grunwaldzkiej 69. Są one najwyższy domami akademickimi mieszczącymi się na Dolnym Śląsku. Ich wysokość oraz ciekawa architektura sprawiają, że są także jednymi z bardziej rozpoznawalnych budynków we Wrocławiu. Oba budynki zostały wybudowane jeszcze za czasów PRL-u w latach 89 i 91. Mierzą 85 i 70 metrów wysokości, dzięki czemu z niektórych okien rozciąga się malowniczy widok na panoramę Wrocławia. Kredka posiada 23 kondygnacji, natomiast Ołówek, który jest nieco mniejszy, ma ich 19. Mieszczą w sobie aż 290 oraz 236 pokoi. Zaprojektowane zostały w strukturze modułowej, a w każdym z modułów mieszczą się 2 pokoje, kuchnia oraz łazienka. Na samym dole są spięte jednokondygnacyjną platformą dla przechodniów.
Piśmiennicze przydomki wrocławskich domów akademickich nie wzięły się jednak od skojarzenia ze szkolnictwem, ale od ich charakterystycznego kształtu przypominającego prawdziwe kredki i ołówki. Oba budynki wzniesione zostały na planie sześcioboku, a swój smukły wygląd zawdzięczają ściętym, opadającym w obie strony dachom, przez co sprawiają wrażenie „naostrzonych”. Unikatowy kształt z pewnością wyróżnią je spośród wrocławskich wieżowców.
Kredka i Ołówek zostały zaprojektowane przez uznane małżeństwo wrocławskich architektów – Krystynę i Mariana Barskich
Krystyna Barska, z domu Postawka, architekturę ukończyła na Wydziale Architektura Politechniki Wrocławskiej. Studiowała także na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. Była członkinią wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich. Jej mąż, Marian Barski, również studiował na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie później został pracownikiem naukowym, a także dziekanem i prodziekanem tego wydziału. Pracował również w Zakładzie Osiedli Robotniczych oraz biurze „Miastoprojektu” Wrocław.
Projekty architektoniczne małżeństwa Barskich wpisują się głównie w powojenny modernizm (charakterystyczny dla PRL-u, idealnym przykładem powojennego modernizmu są tzw. „sedesowce” na pl. Grunwaldzkim), a w późniejszym okresie ich twórczości postmodernizm. Wspólnie realizowali również z innymi wrocławskimi architektami m.in. rozbudowę Instytutu Matematyki i Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, rozbudowę Wyższej Szkoły Rolniczej, zabudowę pl. Grunwaldzkiego czy Akademicki Szpital Kliniczny. Ich twórczość w znaczącym stopniu przyczyniła do obecnie nam znanej panoramy Wrocławia.
Projekt domów akademickich Kredka i Ołówek powstawał w latach 1975-82. W 1992 r. otrzymały Nagrodę II stopnia Ministra Budownictwa i Gospodarki Przestrzennej.
Ciekawostką jest, że w 2007 roku, na dachu Kredki zainstalowano antenę nadawczą telewizji TeDe. Z dachu akademika nadawane są także programy radiowe, m.in. stacji Antyradio, Radio Zet czy RMF FM. Obecnie oba domy akademickie należą do Uniwersytetu Wrocławskiego.
