Zapalenie gruczołu krokowego (prostaty) to częsta dolegliwość u mężczyzn, która może przybierać różne formy – od ostrej infekcji bakteryjnej po przewlekły ból miednicy. Gruczoł krokowy, zlokalizowany pod pęcherzem moczowym, odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu układu moczowo-płciowego. Ze względu na różnorodność mechanizmów powstawania zapalenia oraz objawów klinicznych, rozpoznanie i leczenie tej jednostki chorobowej wymagają indywidualnego podejścia i pozostawania pod opieką urologa.
Możliwe przyczyny zapalenia prostaty
Zapalenie gruczołu krokowego może mieć różne podłoże. Część przypadków związana jest z infekcją bakteryjną, inne zaś nie mają jednoznacznego źródła. Najczęstsze przyczyny zapalenia prostaty:
- infekcje bakteryjne – najczęściej wywołane przez bakterie bytujące w drogach moczowych, mogące przenikać do prostaty przez cewkę moczową;
- zakażenia pęcherza moczowego lub kamienie pęcherzowe – mogą prowadzić do wtórnej infekcji prostaty;
- choroby przenoszone drogą płciową (STI) – takie jak chlamydioza czy rzeżączka;
- refluks pęcherzowo-moczowodowy – cofanie się moczu do prostaty sprzyja stanom zapalnym;
- użycie cewnika moczowego – zwiększa ryzyko zakażenia bakteryjnego;
- uraz miednicy lub zabiegi medyczne – np. biopsja prostaty;
- kamienie prostaty – mogą sprzyjać przewlekłym infekcjom;
- czynniki autoimmunologiczne – nieinfekcyjne reakcje zapalne układu odpornościowego;
- uszkodzenia mięśni dna miednicy lub nerwów – istotne w zespole przewlekłego bólu miednicy (CPPS);
- stres psychiczny i długotrwałe napięcie – mogą mieć znaczenie w CPPS.
W wielu przypadkach, zwłaszcza przy bezobjawowym zapaleniu gruczołu krokowego lub CPPS, nie udaje się jednoznacznie określić źródła problemu. Mimo to rozpoznanie konkretnego typu zapalenia jest kluczowe dla doboru skutecznej terapii.
Objawy zapalenia gruczołu krokowego
Obraz kliniczny zapalenia prostaty zależy od jego rodzaju, czasu trwania oraz obecności lub braku infekcji. Objawy mogą być łagodne lub bardzo nasilone i mają wpływ na jakość życia pacjenta. Najczęstsze objawy zapalenia stercza:
- ból lub pieczenie podczas oddawania moczu;
- częste oddawanie moczu, także w nocy;
- uczucie parcia na pęcherz i trudności w rozpoczęciu mikcji;
- przerywany strumień moczu lub uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza;
- ból w okolicy podbrzusza, pachwin, dolnej części pleców lub krocza;
- ból podczas wytrysku lub stosunku płciowego;
- krew w moczu lub w nasieniu;
- objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle mięśni) – charakterystyczne dla ostrego bakteryjnego zapalenia.
Objawy nie zawsze są jednoznaczne i mogą się pokrywać z innymi chorobami układu moczowo-płciowego. U części pacjentów – zwłaszcza w przypadku niebakteryjnego zapalenia prostaty – symptomy mogą być nieobecne lub bardzo dyskretne. W razie utrzymujących się dolegliwości należy skonsultować się z urologiem.
Sposoby leczenia zapalenia stercza
Leczenie zapalenia prostaty zależy od jego typu, przyczyny oraz nasilenia objawów. Dostępne metody leczenia obejmują:
- antybiotykoterapię – stosowaną w ostrym i przewlekłym bakteryjnym zapaleniu gruczołu krokowego;
- leki przeciwzapalne i przeciwbólowe – przepisywane w celu łagodzenia bólu i stanu zapalnego;
- alfa-blokery – pomagają rozluźnić mięśnie szyi pęcherza i prostaty, ułatwiając oddawanie moczu;
- immunomodulatory – wspierają układ odpornościowy w przewlekłych, niebakteryjnych zapaleniach;
- leki poprawiające funkcje seksualne – stosowane w razie potrzeby u pacjentów z zaburzeniami erekcji;
- suplementacja (witaminy, leki poprawiające krążenie, preparaty metaboliczne) – mogą wspierać regenerację tkanek;
- fizjoterapia i masaż prostaty – zabiegi wspomagające, takie jak fala uderzeniowa, jonoforeza czy terapia magnetyczna, mogą przynieść ulgę w bólu;
- wsparcie psychologiczne – pomoc terapeuty może być istotna u pacjentów z przewlekłym bólem i objawami psychosomatycznymi.
Leczenie przeprowadza się w poradniach urologii we Wrocławiu i innych miastach. Zazwyczaj jest ono wieloetapowe i wymaga regularnej kontroli lekarskiej. Przewlekłe zapalenie prostaty może wymagać długotrwałej terapii i zmiany stylu życia w celu zapobiegania nawrotom.
