Znajdująca się na Ostrowie Tumskim, XVIII – wieczna rzeźba (nepomuk) autorstwa Jana Jerzego Urbańskiego, jest największą na świecie figurą św. Jana Nepomucena.
Pomnik został wykonany w latach 1730–1732 na zlecenie wrocławskiej kapituły katedralnej. Projektantem był Christoph Tausch, a autorami byli Urbański wraz z Johannem Albrechtem Siegwitzem i Johannem Adamem Karingerem. Umieszczony został na placu Kościelnym, przed kolegiackim kościołem św. Krzyża i katolickim sierocińcem Orphanotropheum we Wrocławiu. Według kroniki pomnik został odsłonięty w maju 1732 roku i kosztował 2049 florenów.
Znajdująca się na Ostrowie Tumskim, XVIII-wieczna rzeźba (nepomuk) autorstwa Jana Jerzego Urbańskiego, jest największą na świecie figurą św. Jana Nepomucena.
Wrocławskie zabytki bardzo często stają się inspiracją dla twórców legend, opowiadań i poezji. Również pomnik św. Jana Nepomucena znalazł swoje miejsce wśród ludowej twórczości. Związana jest bowiem z nim pewna legenda, która dotyczy znajdujących się na tej rzeźbie dwóch główek aniołków.
W przekazach znaleźć można taki opis tej historii:
Wśród głów aniołów, które znajdują się na pomniku, przedstawionych tradycyjnie z kręconymi loczkami, zobaczyć można dwie głowy zupełnie łyse. Według legendy, mistrz Urbański, gdy pomnik był prawie gotowy, ostatnie głowy pozostawił do wyrzeźbienia swojemu uczniowi Gotfrydowi. Ten, ciesząc się z niedawnych narodzin swojego syn i korzystając z nieobecności rzeźbiarza, postanowił wyrzeźbić główkę swojego potomka. Na drugi dzień mistrz przyszedł sprawdzić wykonanie zadania i ujrzał wśród kędzierzawych aniołów jedną główkę zupełnie łysego dziecka. Rozgniewany wyrzucił z pracy swojego pomocnika. Nieszczęśnik wrócił do domu i opowiedział wszystko swojej żonie. Ta, rozzłoszczona lekkomyślnym działaniem męża, postanowiła sama naprawić jego błąd i poprosić mistrza o wybaczenie. Rzeźbiarz nie chciał z nią rozmawiać ale gdy zobaczył chłopczyka i jego roześmianą i ufną twarzyczkę, wzruszył się, a następnie przyjął z powrotem do pracy Gotfryda. By zachować proporcję w rzeźbie nakazał po drugiej stronie umieścić równie łysą główkę drugiego aniołka
Bibliografia:
- Encyklopedia Wrocławia, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2006 ISBN 83-7384-561-5
- Wojciech Chądzyński Wrocław jakiego nie znacie, Wydawnictwo VIA NOVA, Wrocław 2010, ISBN 978-83-60544-75-4
